| Warcraft III: Reign of Chaos | |
|---|---|
 | |
| Projektant(ci) | Blizzard Entertainment |
| Wydawca(y) | NA: Blizzard Entertainment |
| Reżyser(zy) | Frank Pearce |
| Data premiery | NA: 3 lipca 2002 |
| Ostatnia wersja | 1.32.8 (11.08.2020) |
| Platformy | Microsoft Windows, macOS |
| Rodzaj | Strategia czasu rzeczywistego |
| Tryb(y) | Jednoosobowy, Wieloosobowy |
| |
Warcraft III: Reign of Chaos – komputerowa gra strategiczna czasu rzeczywistego, w skrócie RTS, wydana w 2002 roku przez firmę Blizzard, będąca trzecią częścią popularnego cyklu Warcraft. Akcja gry rozgrywa się w fantastycznym świecie Azeroth zamieszkiwanym przez takie istoty, jak elfy, orkowie oraz ludzie i opowiada o walce tychże ras przeciwko inwazji sił nieumarłych, znanych jako Plaga oraz Płonącego Legionu, demonów z innego świata.
Opis fabuły[ | ]
Od zakończenia wojny minęło 15 lat. Horda została ostatecznie rozgromiona, a Przymierze mogło dalej powrócić do swoich zajęć, choć zaczęło tracić swój dotychczasowy pęd. Orkowie jednak wciąż przetrwali. Niedobitki zebrały się w ukryciu. Młody wódz Thrall miał wizję, w której widział nadchodzący "ogień". Nasłał ją prorok, który nakazał mu podróż na zachód, do legendarnych krain Kalimdoru. Thrall uwalnia swojego przyjaciela Groma Hellscreama i wyrusza na zachód do Kalimdoru.
Tymczasem ten sam prorok przylatuje (potrafi przyjąć postać kruka) na zebranie ludzi w sprawie tajemniczej Plagi, która dotknęła krainy północy. Przynosi on ostrzeżenie o nadchodzącym końcu ludzkości i potrzebie wędrówki do Kalimdoru. Zostaje jednak wyrzucony. W tym samym czasie książę Arthas, paladyn, syn króla Terenasa, spotyka się z Utherem. Przynosi wieści o planowanym ataku klanu Orków Czarnej Skały na bezbronne miasto. Uther powierza zadanie Arthasowi, któremu obrona miasta się powodzi, niestety pojmano kilku wieśniaków. Po kolejnych walkach z orkami, Arthas zaniepokojony jest wezwaniem demonów, którego dokonał jeden z przywódców Czarnej Skały. Wkrótce wraz z przyjaciółką Jainą Proudmoore wędruje do krain północy. Tam odkrywa nowych wrogów. Są to nieumarli. Nekromanta Kel'Thuzad przyznaje się do rozesłania plagi. Wkrótce ginie z rąk Arthasa. Plaga atakuje mieszkańców Lordaeronu, zamieniając ich w zombie. Wkrótce młody paladyn walczy z upiornym władcą Mal Ganisem o dusze mieszkańców Stratholme. Wpada jednocześnie w konflikt ze swoim dawnym przyjacielem i przełożonym Utherem. Po rzezi Arthas wyrusza do krain Northend z Kapitanem, tam gdzie Mal Ganis obiecywał mu spotkanie. Na miejscu spotyka Muradina, króla gór. Przybył on, aby zbadać legendę o Ostrzu Mrozu. Arthas zobaczył w tej broni sposób na pozbycie się Mal Ganisa i zniszczenie nieumarłych. W czasie prób zdobycia Ostrza coraz bardziej stacza się z drogi paladynów i staje się mściwy. Nie dopuszcza do myśli, że własny ojciec wysłał za nim pościg. W końcu zdobywa Ostrze Mrozu, kosztem pamięci Muradina. Po zabiciu Mal Ganisa, odchodzi na pustkowie. Miecz zdobył całkowitą władzę nad jego duszą. Po powrocie do domu zabija ojca, co doprowadza Lordaeron do chaosu.
Arthas stracił ostatki człowieczeństwa. W końcu spotyka się z innym Upiornym Władcą, Tichondriusem. Wykonuje jego polecenia. W czasie misji zdobycia urny, w której mógłby przechować szczątki niegdyś zabitego Kel'Thuzada, Arthas zabija Uthera. Następnie wyrusza do krain elfów, gdzie znajduje się jedyne miejsce umożliwiające powrót nekromanty do życia. Miasto Wysokich Elfów zostaje spustoszone, a Kel'Thuzad wraca pod postacią lisza. Wyjaśnia on prawdziwy powód przybycia nieumarłych do Azeroth. Mówi, że to wszystko jest tylko przygotowaniem do przybycia na ziemię demonów z Płonącego Legionu, na czele z ich panem Archimondem. Po wielu walkach z czarodziejami, Kel'Thuzadowi udaje się przyzwać mrocznego pana. Ten jednak daje władze upiornym władcom, konkurentom Arthasa i Kel'Thuzada. Mag uważa jednak to za część planu Króla Lisza. Jedno z największych miast Lordaeronu zostaje zniszczonych, a kraina ludzi zostaje skazana na zniszczenie.
W tym samym czasie na brzegi Kalimdoru przybywają orkowie. Ich flotę rozdzielił sztorm, więc Thrall początkowo dysponuje małym oddziałem. Próbuje zyskać jakąś informację o Gromie. W czasie podróży napotyka na "konioludzi", którzy okazują się wrogo nastawieni do przybyszów. Zabijają również tutejszych tubylców. Po walkach, Thrall spotyka starego Wodza Taurenów, Cairne'a. Ten mówi młodemu przywódcy o wyroczni, która może pomóc orkom odnaleźć ich przeznaczenie. Prosi też o pomoc w ochronie konwoju, który wędruje do lepszych krain, w których taureni będą mogli żyć z dala od wrogów. Po tym wszystkim Thrall natyka się na Groma, walczącego z ludźmi. Podobno przywędrowali tutaj wraz z orkami. Thrall nie chce denerwować ludzkiej ekspedycji i przestrzega Groma przed atakiem na nich. Ten jednak postępuje na przekór. Wkrótce potem wodzowie rozdzielają się. Thrall wędruje wraz z Cairnem do wyroczni, a Grom musi zbudować bazę na obrzeżach lasu. Okazuje się, że las ten jest pod pieczą Nocnych Elfów. Od razu elfy uznały za świętokradztwo niszczenie lasów Ashenvale i wydały wyrok na orki. Tymczasem do krainy przybywa po 10 tys. lat Mannoroth. Chce odnowić przymierze krwi zawarte niegdyś z orkami. Ma w tym własny cel, gdyż chce zemścić się na Cenariusie, półbogu Nocnych Elfów. Spragnieni krwi orkowie na czele z Gromem, wypijają splugawioną krwią demona wodę ze źródła, stając się Orkami Chaosu. Zabijają Cenariusa, ułatwiając drogę Płonącemu Legionowi.
W tym samym czasie Thrall za pomocą Wiwern dostaje się do wyroczni. Okazuje się, że porady szuka tu też Jaina, przywódczyni ekspedycji ludzi. Wyrocznią okazuje się być kruczy prorok. Twierdzi on, że ich przeznaczeniem jest połączyć siły i pokonać Legion.
Zjednoczone siły ludzi i orków przybywają pod lasy Ashenvale. Thrall dowiaduje się o szaleństwie Groma i postanawia mu pomóc. Zaklina jego duszę w krysztale i po oczyszczeniu, Grom wraca do swojej postaci. Po tym wszystkim, obaj przywódcy orków postanawiają raz na zawsze uwolnić się spod władzy demonów. W walce z Mannorothem ginie Grom, a orkowie zostają raz na zawsze wyzwoleni. Mimo to wędrują dalej do Ashenvale, doprowadzając tym samym Nocne Elfy do furii.
Tyrande, kapłanka księżyca, z niepokojem obserwowała pochód Przymierza i Hordy do świętych lasów. Podczas wędrówki została zaatakowana przez posłańców Płonącego Legionu i Spotyka Achrimonde'a. Ostatecznie udaje jej się wymknąć. Podejmuje decyzję o obudzeniu druidów. Najpierw, z pomocą rogu Cenariusa, obudziła swojego kochanka, Malfuriona. Następnie, uciekając przed plagą niszczącą las, obudzili Druidów Pazurów. Z kolei potem nadszedł czas na pobudkę Druidów Szponów. Podczas wędrówki podziemiami, dochodzi do małej sprzeczki między Furionem a Tyrande, wskutek czego rozdzielili się. Strażnik Gaju powędrował spełnić misję, a Kapłanka uwolnić brata Furiona, ekscentrycznego Łowcę Demonów Illidana, uwięzionego przez ponad 10 tysięcy lat w więzieniu. Furion tymczasem napotyka przeszkodę w postaci przemienionych w niedźwiedzie Druidów Szponów. Ostatecznie udaje mu się uwolnić ich ze zwierzęcych form i zdobyć pomoc.
Uwolniony Illidan napotyka na Arthasa. Rycerz prosi go o zniszczenie artefaktu, który miał odpowiadać za splugawienie lasu. Illidan spełnia jego prośbę i zyskuje postać demona. Następnie wyruszył zabić Tichondriusa. Przypłacił to jednak kosztem własnej duszy. Następnie zostaje wypędzony przez swojego brata.
Prorok Medivh organizuje spotkanie trzech zwaśnionych ras. Przedstawia swój prawdziwy cel. Wkrótce potem zjednoczone siły ludzi, orków i nocnych elfów niszczą Płonący Legion. Lord Archimonde wpada w zastawioną przez Furiona pułapkę na górze Hyjal, dzięki czemu Drzewo Życia było już bezpieczne.